Wat zijn E-nummmers?
E-nummers, of toevoegingen, zijn stoffen die voedingsmiddelen verbeteren. Voorbeelden van toevoegingen zijn kleurstoffen, smaakversterkers en conserveermiddelen. E-nummers zijn door de Europese Unie goedgekeurd om te gebruiken in levensmiddelen. Wanneer dus blijkt dat het additief ongevaarlijk is en in alle EU landen wordt toegelaten krijgt de stof een E-nummer. Producenten van voedingsmiddelen moeten aan eisen voldoen als ze deze stoffen in hun producten willen verwerken; elk E-nummer heeft een maximale hoeveelheid die toegevoegd mag worden en op het etiket moet de toegevoegde stof vermeld staan. Deze vermelding mag het E-nummer zelf en/of de specifieke naam van deze stof zijn.
Belangrijk om te weten is dat E-nummers heel veel goede invloeden hebben op het eten. Zo kunnen ze ervoor zorgen dat voedsel langer goed blijft, lekkerder smaakt en zorgen ze dat het product zijn uiterlijke eigenschappen niet verliest, bijvoorbeeld door klontvorming en scheiding. Producten waar veel E-nummers in verwerkt zijn, zijn vaak ook de producten waar heel veel processen in de fabriek voor nodig zijn geweest (bijvoorbeeld pakjes kant-en-klare noodles, huzarensalades, M&M's en joppiesaus).
Groepen E-nummers
Alle E-nummers behoren tot een bepaalde groep. Deze groepen hebben allemaal een andere functie in het voedsel. Hierdoor zijn ze beter van elkaar te onderscheiden. Dit zijn de verschillende groepen:
E100-199 : Kleurstoffen
E200-337 : Conserveermiddelen / Voedingszuren
E337-399 : Antioxidanten
E400-499 : Emulgatoren / Verdikkingsmiddelen
E500-599 : Zuurteregelaar / Antiklontenmiddelen / Rijsmiddelen
E600-699 : Smaakversterkers
E900-1520: Hulpmiddelen / Zoetstoffen
Gevaar van E-nummers
Heel belangrijk om te weten is dat niet alle E-nummers synthetische (in het laboratorium ontwikkelde) stoffen zijn. Veel E-nummers zijn natuurlijke producten zoals zuurstof (E948), vitamine C (E300) en karamel (E150). Dit laat zien dat E-nummervrij leven niet haalbaar is. De E-nummernotatie is juist ontwikkeld om meer duidelijkheid te krijgen in welke stoffen acceptabel zijn en welke niet. Alle stoffen die een E-nummer hebben zijn dus geaccepteerd en de fabrikanten moeten zich houden aan maximale hoeveelheden die ze mogen gebruiken.
Een voorbeeld is aspartaam (E951) in light-frisdranken. Aspartaam is wel 200 keer zoeter dan suiker, waardoor er dus 200 keer minder zoetigheid in de frisdrank wordt gestopt (én dus minder calorieën) om dezelfde zoete smaak te verkrijgen. Een persoon mag 40 milligram aspartaam per kilo lichaamsgewicht binnenkrijgen op een dag, dus als je 70 kilo weegt, mag je 2,8 gram aspartaam binnenkrijgen (dat is gelijk aan meer dan 2,5 liter light-frisdrank). Dit laat zien dat met een normaal eetpatroon geen gezondheidsklachten kunnen komen van een teveel aan aspartaam.
En nu?
Alle voedingsmiddelen waaraan E-nummers zijn toegevoegd, of waar ze van nature in zitten, kunnen dus gewoon gegeten en gedronken worden. Het is een garantie dat de Europese autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) de stoffen gecontroleerd heeft en veilig vindt. Desalniettemin zijn er vaak gezondere keuzes als alternatief op E-nummerrijke producten. Drink bijvoorbeeld water in plaats van light-frisdrank en probeer eens zonder 'pakjes en zakjes' een avondmaaltijd te bereiden. Ook al zijn de producten in de supermarkten allemaal goedgekeurd en is het onwaarschijnlijk dat je er gezondheidsklachten van krijgt, is het toch het beste, gezondste en vaak ook het lekkerste om natuurlijke producten te eten.
Voor de totale lijst van E-nummers kun je hier terecht.
Bron: (foto) Unsplash
Ik dacht altijd dat E-nummers ongezonde toevoegingen aan producten waren, die er alleen voor zorgen dat het product langer houdbaar is of er anders uitziet.
9 gepubliceerde reacties
8 gepubliceerde reacties